Nazwy Mirosławca na przestrzeni dziejów:
Frydlancik, Frydlandek, Fredlądczyk, Frydląd, Fredland, Nova Fredeland, Nuve Fredeland, Vredeland, Vredelande, Vredelant, Niegen Friedland, Polnisch Friedland, Frydland Marchijski, Friedlandt, Neu Friedland, Nig-Friedlandt, Frydląd Marchijski, Märkisch Friedland
Lokacja Mirosławca
O założeniu (lokacji) miasta Mirosławiec i jego późniejszych losach niewiele wiadomo. Pewne jest, że leżało ono w ówczesnym starostwie drahimskim i że było prywatną własnością, wchodzącą w skład dóbr frydlandzkich /1/. W źródłach pisanych pojawia się ono w wieku XIV /2/. Po raz pierwszy Mirosławiec wymieniony jest w przywileju wystawionym 2 lutego 1314 roku przez Henryka i Jana z rodu Wedlów. Dokument powyższy stworzył pomyślne warunki dla rozwoju miasta. Wytyczał on granice posiadłości miejskich oraz szczegółowo określał źródła i wysokość dochodów miejskich /3/. Mirosławiec pierwotnie nazywał się Nowym Frydlandem (Neue Fredeland) /4/. Nazwa ta została prawdopodobnie przyjęta przez kolonistów niemieckich z Meklemburgii, gdzie istnieje miasto o tej samej pisowni. W przeciwieństwie do innych miast położonych na terenie ziemi wałeckiej, w Mirosławcu element niemiecki od lokacji był zawsze przeważający. Również rozplanowanie miasta posiada wyraźne cechy brandenburskie. Wszystko to dowodzi, że Mirosławiec lokowano dopiero w wieku XIV w ramach ożywionej akcji kolonizacyjnej prowadzonej przez margrabiów brandenburskich /5/.
Przypisy:
/1/ Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego, Warszawa 1882, s. 418; E. Berg, Geschichte der Stadt Märkisch Friedland, Märkisch Friedland 1914, s. 8-10. Jak podaje E. Berg, ostatni z Blankenburgów umarł w roku 1836.
/2/ F. Schultz, Geschichte des Kreises Deutsch–Krone, Deutsch Krone 1902, s. 199.
/3/ Przywilej miasta Mirosławca z roku 1314, (w:) Historia kościoła parafialnego w Wałczu spisana na podstawie prawdziwych dokumentów i wiarygodnych autorów przez Jana Ignacego Bocheńskiego proboszcza wałeckiego w roku 1790, Wałcz 2002, s. 132–133. Cyt. „W imię Pana Amen. Z powodu ułomności ludzkiej, ludzka pamięć jest niestała, a życie krótkie, stąd wynika, że czyny uroczyste winne być spisywane i powierzane świadectwu osób wiarygodnych, dlatego my Henryk rycerz i Jan giermek bracia de Wedel, chcemy uczynić wiadomym wszystkim i każdemu z osobna oglądającym niniejszy dokument, że naszemu miastu zwanemu Nowy Frydland, aby się lepiej umocniło, za wspólną zgodą naszych dziedziców i dojrzałą radą innych przyjaciół, daliśmy i niniejszym dajemy wszelkie użyteczności wewnątrz tego miasta, czynsz albo zysk jaki będzie z jatek i kramów z chlebem, szewskich, albo innych które tamże byłyby wybudowane, a z których mogłyby być dochody…”; Z. Boras, R. Walczak, A. Wędzki, Historia powiatu wałeckiego w zarysie, Poznań 1961, s. 33-34.
/4/ K. Ruprecht, Deutsch Krone Stadt und Kreis, Bad Essen 1981, s. 185. Ludność polska przekształciła nazwę Märkisch Friedland na Frydląd Marchijski. Nazwa Mirosławiec została wprowadzona dopiero po roku 1945, przez Komisję Ustalania Nazw Miejscowych. Por. Słownik nazw geograficznych Polski Zachodniej i Północnej. Część II: niemiecko-polska, Wrocław-Warszawa 1951, s. 608.
/5/ Z. Boras, R. Walczak, A. Wędzki, Historia powiatu wałeckiego w zarysie, s. 34.
(Źrółó: Regionalne Towarzystwo Historyczne Ziemi Wałeckiej)
Historia w pigułce:
Pierwsze wiadomości o istnieniu miasta sięgają roku 1303. Pierwotnie osada nosiła nazwę Nowy Friedland (Neue Friedland). Po raz pierwszy Mirosławiec wymieniony jest w przywileju wystawionym 2 lutego 1314 roku przez Henryka i Jana z rodu Wedlów, dzięki któremu ulokowano miasto na prawie magdeburskim. Dokument powyższy stworzył pomyślne warunki dla rozwoju miasta. Nowy Friedland był prywatną własnością, wchodzącą w skład dóbr friedlandzkich. Nazwa ta została prawdopodobnie przyjęta przez kolonistów niemieckich z Meklemburgii.
W ciągu dwóch ostatnich stuleci Mirosławiec zasłynął jako jeden z największych w północno-wschodniej Europie dostawców gęsich piór wykorzystywanych w piśmiennictwie (tzw. Skrzydlaki). Rozwijał się również prężnie handel skórami, wełną i miodem. Rocznie odbywało się 7 jarmarków, a z rzemiosła najlepiej rozwijało się bednarstwo. Pod koniec II wojny światowej Mirosławiec znalazł się w pasie umocnień Wału Pomorskiego. W czasie działań wojennych miasto uległo znacznemu zniszczeniu. Szczególnie ucierpiało zabytkowe stare miasto. Do dzisiaj można podziwiać jego część wraz z ruinami zespołu pałacowo – parkowym, otoczonym fosą.
